Róż we wnętrzu

Róż we wnętrzu często kojarzy się z czymś kiczowatym np. z pokojem Barbie. Jest to wrażenie powierzchowne i mocno niesprawiedliwe.

Po raz pierwszy we wnętrzach pastelowe odcienie różu pojawiały się w XVIII wieku na dworze francuskiego króla Ludwika XV (mam tu na myśli styl zwany rokoko). Wnętrza tego okresu charakteryzowały się pewną kameralnością ( po raz pierwszy w historii sztuki). Dominowały w nich jasna, pastelowe (błękit, żółć i właśnie róż) kolory łączone zazwyczaj z bielą i bogato złocono.

Natomiast intensywny róż stał się jednym z wiodących motów w sztuce Pop-artu (połowa XX wieku). Świetnie widać to w pracach Roya Lichtensteina i Andy Worhola. Wyrazisty róż zestawiany jest tu z równie nasyconymi odcieniami zieleni, czerwieni czy żółci.

Od kilku lat róż jest chętnie i coraz odważniej używamy w aranżacjach salonów.

Odcieni różu jest bardzo dużo i praktycznie można znaleźć odpowiednią tonacje to aranżacji w każdym styl. Jasne pastelowe odcienia pięknie łączą się z bielą, beżem i popielatym. Takie zestawienia dobrze wpisują się w styl vintage w połączeniu np. koloru z drobnym kwiatowym wzorkiem lub prążkami. Do klasyki należy już łączenie jasnego różu z czernią (jedno z ulubionych połączeń Coco Chanel). Intensywne odcienie takie jak: fuksja, amarant, purpura dodają pokojom wyrazistości i lepiej nie łączyć ich z innymi nasyconymi barwami chyba, że chcemy zbudować pokój w styl Pop-Artu. 

 Reasumując na przekór obiegowej opinii róż we wnętrzach prezentuje się szykownie, nowocześnie i elegancko dlatego warto odważyć się na tą barwę nie tylko przy urządzaniu pokoju dziecięcego.

Czy chętnie stosujecie ten kolor w rozwiązaniach we własnych apartamentach?